Na een eerste rit van +/- 400 km hadden we onze eerste tussenstop in Duitsland – Darmstadt
Am Main. Een rustige familiecamping met restaurant en bar. Er waren 5 camperplaatsen voorzien.
Na een verkwikkende nachtrust en een lekker ontbijt vertrokken we richting Oostenrijk. Opgelet: Wegenvignet aanschaffen in een benzinestation op de autostrade.
We stopten in Sankt Johann Im Pongau. ‘Camping u Landhaus Kastenhof Fam P u M
WeiBacher’. Qua camping geen aanrader. Geen mogelijkheid om iets te eten of te drinken.
Gelukkig voor ons was er een leuk hotel (Camping Chalet Apartment ‘Wieshof’) in de buurt
waar we dan ook gretig gebruik van hebben gemaakt.
De volgende morgen “regen ” en dan maar meteen doorgereden richting Slovenië (grensovergang Villach) hier is ook een wegenvignet nodig en ook nog eens betalen om door de tunnel te rijden. Onze GPS gaf ons een route door het gebergte van Tirol. Zéér mooi om te rijden. Mooie landschappen, bergen, meren, skipistes en bijhorende hotels … Tot er plots een icoontje met een veerboot op de GSM verscheen. En inderdaad na enkele bergpassen kwamen wij aan op een doodspoor. Daar kon je niet verder. Enkel met de autotrein 🚉 ( maar niet voor campers). Dus moesten we terug naar Sankt Johann Im Pongau en vandaar weer de autostrade naar
Villach volgen. Maar éérst hebben we de GPS onderhanden genomen en aangepast naar
“veerboten vermijden”🧐
Na enkele uren (eigenlijk te veel km voor één dag) kwamen we aan in Ljubljana hoofdstad
van Slovenië. We overnachten daar op een camping & hotel ‘Ljubljana Resort’. Een degelijke camping met alle nodige faciliteiten. Maar wij kwamen voor de stad te bezoeken. We hadden onze fietsen 🚲 mee en zo
was het een fluitje van één cent om daar te geraken. Ljubljana is een studentenstad. Mooie stad met véél restaurantjes en bars. Leuk om er te vertoeven. Het beviel ons daar zo goed dat we er twee dagen/nachten gebleven zijn!
Daarna verder naar Kroatië. Bestemming Porec/Istrië ( is een schiereiland van Kroatië). Daar een kleine maar betaalbare camping gevonden. ‘Mini Camping Funtana’ Een vriendelijke eigenaar die ooit nog in België verbleven had. Die in perfect Engels de nodige info gaf over zijn camping en de streek. Wederom kwamen onze fietsen goed van pas om naar Porec te rijden. Mooi historisch havenstadje. Een must voor watersporters!
Na twee dagen hadden we het daar wel gezien en reden we verder naar het vaste land van
Kroatië. Bestemming het nationaal park Plitvice. We vonden een mooie camping ‘ Korana Autocamp’. Een hele grote camping waar je een mooi plaatsje kon kiezen naar eigen wens. Er was ook een restaurant waar je wat kon eten of drinken. Het nationaal park “PLITVICKA JEZERA” is een zéér mooi stuk natuur. Meren, watervallen,
…etc. Voor toegang naar de meren moet je een treintje nemen en vervolgens een plezierboot. Een aanrader om te doen. Er is daar op het einde van de boottocht een plaats met eetmogelijkheden of picknick. Naar eigen keuze.
Na deze stop (ook weeral twee nachten) zijn we verder gereden richting Zadar. We vonden een kleine familiecamping ‘ Matea’ aan de Adriatische Zee. Kleine plaatsen. Een privéstrandje aanwezig. Maar daar bleef het ook bij. Wederom dankzij onze fietsen konden we op relatief korte tijd naar de stad Zadar rijden. Grote havenstad met een écht zee-orgel. (Google het eens!). Leuke visrestaurants en ook leuk om eens door de oude stad te wandelen. Maar met een korte broek en ontblote schouders mocht je niet in de verschillende kerken of andere
religieuze gebouwen. 😥
Na enkele dagen was het tijd om de terug huiswaarts te rijden.
We stopten nog in Senj voor twee overnachtingen in ‘Camp Ujca ‘. Een prachtige baai met
een mooi strandje. De toegang was wel voor durvers. We moesten een tunnel door waar het maar aan beide
kanten juist breed genoeg was om te passeren. En ook nog eens weinig verlichting. Maar prachtig. Er was een restaurantje en bar. Er was ook een mogelijkheid om een initiatie duiken te volgen. Enig minpunt. Je kon daar niet met de kaart betalen (dit is overigens bijna overal in Kroatië). Dus cashgeld is een must! Wij betaalden nog met Kuna’s. Maar ondertussen is de euro de officiële munteenheid.
Verder huiswaarts.
Aan de grens van Slovenië en Oostenrijk een beetje (met wat geluk) moeten aanschuiven wegens douaneverplichtingen. Maar dat is nú verleden tijd. Slovenië is nu lid van de Schengenlanden.
We stopten nog twee keer in Duitsland. De éérste keer in Prien Am Chiemsee. ‘Camping
Harras’ (aanrader). En een tweede keer in Würzburg. ‘Camping Kalte Quelle’ (drukke luidruchtige camping) waar
je Schnitzel mit Kartoffelsalat kan eten. 🍽
